Slik jij dit nog?

Ik wil je graag meenemen in het verhaal van een mannelijke client van 72 jaar, uiteraard met toestemming om dit verhaal te delen met jullie, lees hier verder...

Al bijna 11 maanden kom ik bij dhr we zijn druk bezig geweest met zijn gedachten, het piekeren, zijn boosheid en nachtelijke paniek en angstaanvallen. Het gaat al een heel stuk beter met hem. Na vier maanden viel mij op dat de lichamelijk problemen blijven, en vooral s'nachts opspelen. Iedere keer wakker worden, prikkelende benen, eruit moeten omdat hij niet kan houden. Nu niet van de angst en paniek maar vanwege de onrust in zijn lijf.

Overdag ervaart hij "mist" in zijn hoofd en vind dat hij onzeker en angstig is in het verkeer. Hij vergeet ook veel, kan zich niet goed concentreren. En zo spelen er nog een aantal dingen.

Dan vraag ik hem welke medicijnen hij eigenlijk slikt..

"oh, niet zoveel hoor, een slaappilletje en iets voor de schildklier en tja nog iets.." 

ik vraag hem zijn medicatierbaxter eens te pakken en zie dat het slaappilletje "Quetiapine" is, ik schrik, dit is een antipsychoticum. Ik vroeg of hij wist waarom hij deze kreeg, 

"ja ooit om rustig te worden" ..ooit? Hoe lang geleden? "tja 20 jaar of zo?"  mm oke..

Dan zie ik daar Pregabaline, dit brengt overprikkelende zenuwen in de hersenen tot rust, waarom kreeg je deze dan? "Tja" zegt de client, "volgens mij omdat ik wat agressief was toentertijd ..ook 20 jaar geleden.."

En dan lees ik de bijwerkingen, ik schrik.. bijna alle bijwerkingen die vernoemd staan, heeft hij nu nog steeds last van. Daarom hem geadviseerd om naar de huisarts te gaan en in overleg te gaan afbouwen. 

De huisarts keek hem verwonderd aan en zei: "oh, dit is de eerste keer dat ik iemand heb die vraagt om de medicijnen af te bouwen, dat zal niet makkelijk zijn, maar laten we beginnen dan kijken we wel.

De HA gaat mee in het advies om eerst de pregalibine af te bouwen, hij slikt 75Mg per dag en zegt, laten we maar naar 25Mg gaan. dit was op een donderdag, nadat ik was geweest, ik kom op dinsdag weer langs en hoorde dat hij was opgehaald door de ambulance, de afbouw was veel te hard gegaan, 

ik was verbaasd dat de huisarts van 75Mg naar 25MG ging, zeker als je de ontwenningsverschijnselen leest. dus nu terug naar de 50Mg. De huisarts gaf aan: " ik denk dat het je niet gaat lukken hoor, want is wel heel zwaar vrees ik"

We zijn inmiddels 4 maanden verder en hij is volledig van de Pregabaline af en heeft nog een kwart per dag van de Quetiapine, was het zwaar? zeker!! heeft hij wel eens getwijfeld ? absoluut!! Wat maakte dat hij toch doorzette? Omdat hij merkte dat hij zich, ondanks de ontwenningsverschijnselen, steeds beter ging voelen, rustiger, lichamelijker ook steeds beter en hij had doorzettingsvermogen.

Ik ben oprecht heel trots op hem, zeker omdat hij toch al op leeftijd is maar toch luisterd naar zijn lichaam en niet naar de mensen om hem heen, die dan zeiden, ach joh, neem dat pilletje toch, wat maakt het uit! Maar hij wist wat het voor hem uit maakte en wist dat het hem zoveel meer zou opleveren.

Moraal van dit verhaal:

Kijk eens voor jezelf of je echt alle medicatie nodig hebt, of slik je iets wat je ooit voorgeschreven hebt gekregen en nog steeds gebruikt terwijl het helemaal niet meer nodig is? Wees je bewust dat ook medicatie er voor kan zorgen dat je jezelf niet fijn kan voelen. 

Natuurlijk altijd in overleg met je huisarts, maar zoek op ook eens op wat het medicijn precies doet, welke bijwerkingen het geeft, maar ook als je gaat afbouwen waar je last van kan krijgen. Het gaat mij erom dat je weet wat je slikt!

Medicatie wordt snel gegeven om je rustig te houden, dat je minder gevoel hebt, Helaas is het onderukken van je gevoel geen oplossing, het komt vaak later als een boemerang terug en vraagt je lichaam alsnog om je verdriet, boosheid of frustratie te verwerken. Je lichaam geeft signalen af, om te gaan luisteren naar wat je echt nodig hebt. En dit is aandacht voor wat je ooit hebt weggestopt.